Onverwachtse ontmoetingen  Buiten de gebaande paden

Voor de fietsvakantie sprak ik een vriendin die ging ook op fietsvakantie. Uit de gein zeiden we: We zwaaien onderweg wel naar elkaar. 
In Bourtange kreeg ik een bericht met foto van haar fiets. De thermos van werkWAARDEvol zat bevestigd aan het voorwiel en was mee op vakantie. Een foto teruggestuurd en daarna verder genieten. Tot we in Overijssel over een ruilverkavelingsweggetje ineens geroepen worden. Nee! Dit kan niet. Komen we elkaar tegen. Zij onderweg naar Duitsland en wij komen daar net vandaan. Je vraagt je af hoe klein Nederland is of bestaat toeval eigenlijk wel.

Buiten de gebaande paden: We volgen tijdens het fietsen vaak Lange Afstandsroutes de Saksenroute, NAP route, Vechtetalroute en tussendoor verbinden we deze met de knooppuntenroute. Perfect. Maar we hebben ook een kaart waar een afwijkende route opstaat die mooi schijnt te zijn, maar niet aangegeven staat met bordjes. Dus succes! Vind de route maar eens en dan is het ook nog de kunst om deze te blijven volgen. Tussen Bourtange en Sellingen lukt het redelijk en is meer dan de moeite waard. Daarna richting Klijndijk lukt het maar is toch behoorlijk eentonig met grootschalig boerenlandschap. Wel zien we daar dat met subsidies er bij Valthe de Valterschans weer zichtbaar gemaakt is in het landschap. Een goede ontwikkeling.

Op de Veluwe gokken we weer op de ongemarkeerde route. Het begin lukt, maar we zijn het al snel weer kwijt. Totdat het ons weer lukt om op de route te komen. We komen geen kip tegen. Wat een bijzonder gevoel. Alleen fietsend over zandwegen en grindwegen. De  kilometers rijgen zich aaneen. Over het algemeen goed begaanbaar en soms zwaar. Het uitzicht is bos, bos en nog eens bos. Het gevoel bekruipt me dat je hier nog ongezien kunt verdwijnen in het bos en dat in Nederland. Indrukwekkend.

Tussentijd natuurlijk een pauze. Op een bankje op een kruispunt van wegen. Volgens mij het enige bankje dat we tegen zijn gekomen. Loopt er een vos over de grindweg doodgemoedereerd onze kant op. Ik krijg het idee dat we niet gezien zijn. De vos gaat van de weg het bos in, maar ik zie dat de richting nog steeds naar ons toe is. De vos krijgt ons in de gaten en komt onderzoekend dichterbij. Steeds met een omtrekkende beweging. De neus in de lucht en ons in de gaten houdende. Maar steeds dichterbij. Wij jagen de vos weg, maar nadat deze een paar meter wegloopt komt 't ie weer op ons af. 

Beter kijkende zie ik dat het een jonge vos is een oog mist en ik verwacht dat het jonge dier honger heeft. Uiteindelijk worden we minder interessant omdat we niets te eten geven. De vos steekt de neus in de grond en het lijkt erop dat daar iets te eten is.  

Het is een aanrader om van de gebaande paden af te gaan. Je weet nooit wie je daar ontmoet en welke mooie en nieuwe ervaringen je opdoet. Wij hebben nog tijden nagenoten.

werkwaarde